Исполнета желба

* Ги украдов сликите. Цимерката ми ја беше зела дигиталната камера. Ова е еден од оние "Колку е прекрасно во Америка" постови. Ако не ти се чита, не продолжувај.

После толку време, иако веќе 7 месеци живеам во Чикаго (и јас не ги знам причините!) се качив на Џон Ханкок втора поголемина зграда во Чикаго и пиев кафе, пиев коктел и јадев десерт на 96 спрат без да го имам задоволството да запалам цигара. Не се пушело горе поради тоа што се сервило храна. Ха, новиот Американски закон ме фати.

Радувајќи се за фактот дека ќе видам нешто ново влегов таму од влезот каде што се качуваш нагоре, почекав 5 минути за лифтот и се лансиравме нагоре. Богами и лансирање ли беше тоа...Осетив огромна болка во моите уши и почнав да се прозевам. Сфатив дека повеќе време одзема да стигнеш од први до пети спрат во зградата во која што јас живеам отколу до 96 спрат на Џон Хенкок. Иако од надвор изгледа само како зграда направена од метал, груба на форма, и иако не ми се допадна уште првиот пат кога го видов она што го видов внатре и горе ми ја смени целата престава.

Влегов внатре. Ја здогледавме таблата Please wait to be seated. Чекавме околу 5 минути и седнавме 2 метра од погледот кој толку време очекував да го видам. Седнав и уште не погледнав. Ја дигнав глава и ја завртив десно за околу 180 степени и разбрав дека ја гледам една од најубавите гледки кои што сум ги видел во животот...

Ми се исполни желба.