Рајан

Запознајте се со Рајан. Тој е она типично Американско момче кое го гледате по филмовите. Она кое веројатно уште од мало гледа Американски фудбал ги сака Сокс и игра кошарка. Почнува на школо и се обидува да биде како другите, сака да биде како сите и да биде најпопуларниот во училиштето. Баш онака - како во типичните Американски филмови. Се заљубува и се задоволува сексуално на најубавата во училиштето која како и по обичај излегува со капетанот на фудбалскиот тим. Рајан го обожаваше МекДоналдс а и ужасно често јаде Мексиканска храна затоа што татко му е Мексиканец кој ги остави кога тој беше 5 години. Некогаш се чуди зошто мајка му избрала да му го задржи Мексиканското презиме. Го мразеше татко му.

You know, I don't really know my father. - ми рече.

Рајан го запознав во мојот коффее шоп. Бевме колеги на работа. Се сеќавам како предпочиташе да ги зема оние покасните смени за да не мора да стане рано наутро откако имал „бурна вечер“ како што тој ги викаше. Неговите бурни ноќи беа оние од стилот синоќе се напив и се напушив... Го достигнав врвот на марихуаната. Неговата поспаност и неговите очи не можеа да се средат ниту од 5 шота еспресо термин кој тој многу често сакаше да го користи. Рајан обожаше да го исфрла ѓубрето од коффее шопот затоа што можеше да се задржи колку сака и можеше пак да пуши. Многу често ми ја покажуваше неговата хипи црвено-бело-жолто-плаво обоена луличка во која секогаш имаше марихуана. Велеше дека секогаш предпочитал веднаш после пушење да ја наполни за да му е готова за наредниот пат. Но не успеваше да го прави тоа. Го фаќаше инстантна мрза. Рајан на неколку пати ми имаше речено дека не земал само марихуана дека сакал да зема и други дроги. Ја асоцираше со кафено, лизгање, пумпање. Мене не ми беше важно тоа. Јас знаев дека тој е team player и дека со него лесно се работи. Често ми се потсмеваше дека многу флертувам со Пољкињите кои влегуваат во нашиот коффее шоп.

Рајан живееше со девојка му. Барем се обидуваше да живееше со неа. Му скисна да му се јавува и на работа да му раскинува преку телефон. Му скисна од сите игри со неа.

Рајан не беше ко другите Американци. Тој не возеше убава кола, тој всушност и немаше кола. Сакаше да отиде во Армијата зошто беше чул дека можеше да му се отворат многу врати со тоа. Имаше сонови да се запише не некој колеџ но немаше доволно пари за тоа. Рајан беше момче со соништа. За Рајан Чикаго беше град во кој мораше да живее кога се преселија со мајка му. Него не му значеше ни дека Чикаго е трет по облакодери во светот ниту дека не ја живееше Американската Мечта.

Рајан го нема веќе неколку дена на работа. Го нема веќе два месеци. Не одговара на телефон, го нема дома. Рајан некаде исчезна. Не оди на работа веќе, ниту фаќа седумдеска за да стигне дома.

1. Vanessa
2. Jasmi