Заминувам

Не можам да верувам дека и тоа дојде. Уште една недела сум тука во Пловдив и ќе треба да го стегнам багажот и да мигрирам целосно во Македонија со целиот мој дво тонски багаж во кој спаѓаат компјутер, електрична печка, јорган, ќебе, перница, кондури, патики, и две огромни торби со алишта. Не можам да поверувам дека поминаа четири години - ми летнаа како четири дена. Ми останаа многу спомени кои вечно ќе ги паметам. Овие ми се најубавите години што сум ги имал. Ќе ми недостасува Пловдив, ќе ми недостасува и Бугарија со сите негови/нејзини предности. За да си се потсетам некогаш направив листа од работите кои што нема и ќе ми недостигаат кога ќе треба да заминам од тука:

Ќе ми недостига:

1. Стариот Град во Пловдив - вистинска историска вредност која мора да се види.
2. Турското гиро во центарот на градот.
3. Автопатот и пејсажите Софија - Пловдив.
4. Евтиниот градски превоз - 3 денари во еден правез со студентски попуст.
5. Кафе во центарот на градот со поглед кон Аљоша и Пловдивскиот метеж.
6. Кловнот кој доаѓа на лето.
7. Пловдивската филхармонија во која од време на време одев.
8. Студентските забави.
9. Танчерките во дискотеките како и келнерките (мевлем за очи) кои никогаш не враќаат ресто.
10. Студентската соба во која од време на време ќе помине некоја лебарка.
11. Веслачката база во Пловдив .
12. Колегите и колешките.
13. Дружењето.
14. Стипендијата која ми доаѓаше ко гратис пари секој месец.
15. Бугарките.
16. Евтиниот 24-часовен Интернет за 300 денари месечно.
19. Happy - ресторант во Пловдив
20. Бугарското кафе.
21. Животот без родители.

Нема да ми недостига:

1. Бозата и баничка.
2. Сендивичите со се и сешто и секакви видови на салати.
3. Разговорите на тема Бугарија/Македонија.
4. Бугарската Турбо Фолк Музика - Азис, Глорија, Гергана и компанија + Планета Пајнер
5. Студентската менза во која се што јадевме беше живо и недопечени и после болеше стомак.
6. Долгите Бугарски ќебапи кои во сите ресторанти ги носат полу живи.
7. Навикнувањето да живееш во иста постојано со нови луѓе.
8. Транвестит Клубот Калигула во Пловдив.
9. Хрчењето на бившиот цимер навечер и неговите смрдливи чорапи.
10. Мисла 1: "Што ли сега да јадам?"
11. Мисла 2: "Толку дена до дека да си отидам дома имам да трошам по толку пари"
12. Спремањето на тежок испит.
13. Неизвесноста кога чекаш резултати од испит.

Пловдив го чувстувувам како еден Чаптер во живoтот кој ќе се затвори за една недела и ќе се отвaра повремено уште колку пати кога ќе доаѓам тука за испити и ко турист. Ме теши тоа што наскоро ќе започне нов Чаптер во мојот живот кој се надевам ќе биде уште подобар. Ќе почне на 27 ми Мај и ќе трае...Она што го знам е дека ќе слетам на Флорида и ќе се возам со автобус до едно градче во Алабама. Јас ќе сум главниот лик во книгата во коja скоро ќе се вклучи уште еден и заедно ќе го живееме Чаптерот Америка...