Пост свадба

Се наоѓам во оној пост свадбен период кај што единственото нешто кое што ми се прави во моментот е да фатам кревет, да останам 15 минути сам за да си ги средам мислите, како и да се `отарасам` од гости. Што адети се наслушав овие два три дена така чудејќи се и замислувајќи се за апсурдноста на истите. Вознемирени баби кои пеат староградски песни, месат погачи и помагаат без неизбежен дел од свадбената еумфорија како и затворањето на моето куче во соба за да не им смета на гостите.

Не дека ми сметаа - напротив но се изнаслушав на старински муабети, снаи, свекрви како и се изнагледав на братучеди кои не сум ги видел по 5-10 години кои доаѓаа од секаде од Македонија. Ова евровизијата не ја ни осетив (се случи такво нешто?) , а и некои ракометарски натпревари како да не постојат за мене. Не можев да ја видам ни шпагата ни тупаните на кои тупал Вуќиќ, не можев ни да ја замислам неворојатната `undercover` пејачка од Грција. Јас бев деверот (не шаферот) и бев оној кој што сите очекуваа да бидам и каков што јас сакав да бидам - расположен, разигран. Неизбежни беа и насмевките на гостите, бакнувањето три пати по македонски како и задолжителната љубезност која што мораш да ја имаш кон сите. Освен во тоа на мене ак`лот сега ми е и на друго место.