Амазон, Гугл, тишина

Амазон

Многу одамна бев чул за Амазон, но никогаш не сум купувал од таму затоа што секогаш книгите кои ми се допаѓале или ЦД-то сум го купувал од локалната продавница во која цените се за 30-40% поевфтини од некој гигантски Американски продавач. Не можев да се начудам на брзината и на ефикасноста на Амазон и леснотијата да најдам одговор на сите мои прашања. Плус, ако не ми се допаѓа можам да го вратам продуктот и да добијам моите пари назад. Sounds like a good deal, hugh?

Шо си купив?

1. Најдоброто од Македонија, колку да ме фати носталгија пак. :)
2. Прашина на Милчо Манчевски (отсекогаш сум сакал да го имам во колекција)
3. Штети на Баже - од македонски автор кој живее во Њу Џерси (ми ја препорача добар пријател)
4. Mапа на Америка - ќе си ја ставам над креветот во мојата соба



Правење на пари од Гугл

Да правиш пари со тоа што ќе го ставиш Google Adsense е фикција во Македонија но реалност во Америка особено ако имаш веб сајт кој добива илијадници посети дневно. Авторот на Диџитал Инспирејшнс заработува околу 1000 долари дневно од неговиот блог во споредба со мене 13 цента и тоа за три недели. Ја откажал работата која ја имал и живее од неговиот лаптоп и неговиот блог. Јас веројатно останувам во мојот кофи шоп.

Различности

Што ќе се случи ако се соберат неколку холанѓани, босанци, црнци, македонци и бугари во една соба со присуство на огромно количество на алкохол? Што се случува ако се измешаат лесни дроги, тврдолгавост, гето стил, гостопримливост и танц?

Избивање на комплекси, судир на спорови, величење на сексот, толеранција, невкусни шеги, паѓање, и параноично смеење. И мамурлук наредното утро.

Градски психопати: Тишина

Доказ дека тишината те прави среќен.

За мене, Бугарите и Македонците

*Мое видување после постот на .Анти.

Секогаш спорот меѓу Македонија и Бугарија сум го наоѓал за банален, нешто за кое никогаш не вреди да се расправа. Додека учев четири години во Бугарија сум чул и сум дискутирал на тоа прашање најмалку милион пати и никогаш не дојдов до одговор кој може да ме доближи или да ме убеди во вистината на една или друга страна. Мојата потполна незаинтересираност се зголеми со одминување на времето кое го поминувавав таму. И сеа као демек сум се бугаризирал а? Разликите меѓу нас новодојдените студенти во Бугарија со Бугарите беа големи не само заради начинот на кој се однесуваме, зборуваме, мислиме туку и за начинот на кој што го движиме секојдевието. Одењето и живеењето на еден студент во Бугарија е преживување на културен шок. Се сметавме себе си за странци и не сметаа за странци.

Кога дојдов ги сметав Бугарите за странци поради тоа што насекаде имаат место каде што се продава евтино еспресо измешано со вода за триесет стотинки и заради фактот што луѓето толку многу го пиеа. На улица, на автобуска станица, во болница, пред факултет, во канцеларија, во банка, пред хотел. Пиењето на `длго кафе с сметана` не би беше познато мене. И не само тоа, наплаќањето на веце по педесет стотинки, возењето во трамвај, метро, продавање на турбо фолк ЦД-а на места на кои никогаш нема да помислиш дека се продаваат, баничка со боза, правењето „на здравје“ на секои пет минути, начинот на облекување, смешни зборови на кои потајно се потсмеваш со твоите пријатели до ден денеска, секс шопови, геј клубови и демек Бугарки со слободни сексуални размисувања. Демек, Бугарија била земјата во која си ги остварува секој Македонец своите сексуални мечти. Македонските адолесценти се хероји во очите на своите другари од Македонија кои не ја имале таа среќа да ја учат во Бугарија. Во Бугарија е се полесно, во Бугарија е се поефтино. Илиенци е првата трговска дистанца на македонскиот шопер, бугарските стриптиз клубови и проститутки се една од дестинациите во бурните емоции на Македонците. За еден Македонец за спие со Бугарка е гордост, Македонките за Бугарите се палави и малку недофатливи. Ако една Македонка спие или оди со Бугарин е срам за уши на некои луѓе. За еден Бугарин да оди со Македонка е знак за двоумливост и непознатост за неговите родители. Ако еден Македонец донесе Бугарка во Македонија таа е секогаш тема на разговор на роднините и озлобените комшии. Ние, самите помеѓу себе си ги стваравме тие разлики и тоа многу често го правевме намерно. Бев наоѓан како странец помеѓу Бугарите затоа што слушам музика кој не е позната за нив, книгите кои ги читав, ајварот кој го јадев и тоа што уживав некои привилегии кои тие не можеа. Бев наоѓан странец заради тоа што викав „ако“. Многу од нив ја сметаа Македонија за многу понапредна земја заради која си полнеа гради многу Македонци или пак заостаната земја со народ на кој што му е испран мозокот од Тито. Тие не веруваа дека за времето на Тито моите живееле убаво и изградиле свои домови и кариери, за разлика од нив кои ги немале тие привилегии за времето на Тодор Живков.

Спорот и фрустрациите од него не беа само потикнувани од цимерот, комшиката од соседната соба туку и од професорите кои најчесто даваа кратки но многу смислови коментари, прашања или реплики. Многу ретко имаше некој кој ќе ја подржи гледната точка на 18 годишно момче кое за прв пат излегува од дома и со ентузијазам го учи тоа на што се запишал или препишува на испити затоа што неговите родители доктори го испратиле да учи Медицина во Варна затоа што во Бугарија повеќе се наблегало на практиката. Да, може е точно. Точно е дека постои дискриминација на Бугарите во Македонија. Постои и дискриминација на Македонците во Бугарија. Се слушаше дека една Македонка не ја примиле во еден Бургаски ресторант на работа затоа што била од Македонија и затоа што зборела многу смешно. Еден мој пријател Бугарин бил исвиркан од Македонци во една скопска бурекџилница.

Според мене еден интелигентен човек никогаш нема го потикне тоа прашање затоа што ствара разлики меѓу луѓето и става бариери меѓу нив. Сега, далеку од местото каде што се создава тој спор за тоа дали си Бугарин или Македонец не е важно. Со Бугарите работиш, со нив се дружиш, одиш во Бугарски продавници, јадеш, пиеш кафе, живееш со нив или создаваш семејство со нив. Јас делам секојдневие со Бугари и ги чувствувам блиски како мојот Македонски народ. Начинот на кој што зборувам Бугарски е како на Бугарин роден во Бугарија и мојата цимерка особено кога ќе голтне неколку чашки со алкохол почнува да ме бакнува и ми вели дека ќе ме памети цел живот.

Јас ги сакам Бугарите и Бугарија заради тоа што ми го дадоа образованието, ме стегнаа како личност и ме научија да размислувам. Ги сакам заради тоа што создадов пријателства кои ги паметам цел живот и девојки со кои што сум поминувал неверојатно. Ги сакам заради комшиката од преку врата која ми идеше на македонско кафе, за колегата кој идеше кај мене да зема протоколи. Заради цимерот кој си ги миеше чорапите во судоперот и за милин мали ситници. Ја сакам Бугарија и ги сакам Бугарите.

Јас ги сакам различностите, тие не треба да не разделуваат.

Бобан

Религијата, Горан Брегович и метрото

Религијата и нејзината важност

Зошто треба да се важни религиозните верувања на двајца во една врска? Муслиман и христијанка? Протестант и православна? Будист и католик? Важно ли е ако двајцата планираат некаква иднина едниот од нив да си го провери начинот на верувањето за да можат заедно да функционираат како едника?

Зошто? Зошто да не се живее со различности? Така е поинтересно.

Пред некој ден разговарав со еден протестат кој цела вечер ме убедуваше дека начинот на кој верувам во Господ е грешен. Црквата преставувала само зграда а бакнувањето на икони глупости. Слушањето на било каква музика освен црковната е грев. Тој верува дека Бог ја создал земјата а заедно и Адам и Ева. Верува и во Ное и неговата арка.

Ма, give me a break man. Тоа се само приказни. Се навреди за тоа и ми кажа дека тој ова го правел затоа што неговиот начин на верување го тера да го шири зборот на Бога.

Ми рече дека пред да умрам ќе си го видам цел животот и дека ќе одам во пеколот. Ако постои таков, де.

Горан Брегович во Чикаго

Мислам дека нема добра комуникација меѓу имиграцијата во Чикаго. Дури и ниту помеѓу балканската емиграција. Знам барем, дека нема добра комуникација меѓу Срби и Македонци. Во моментот кога дознав дека Горан Брегович заедно со неговиот оркестар со чудно име свири во Милениум пар беше петнаесетина минути од ко е почнал. Откажав се со имав и го фатив првиот автобус до центарот до Чикаго. Кога се приближував до местото каде што свири не можев а да не се насладувам на оние фолк елементи кои ги има балканската фолк музика. Звукот на трубата е неверојатно весел и распололжив. Се почувствував дека сум на балканите.

Пиво, труба, ора, српски и македонски знамиња. Уште скара фалеше. И другар ми Аце со тарабуката.

Метро... забрави... Подобро да одиш пешки.

Пред околу некој ден разбрав дека излегол од релсите еден од возовите на “плавата линија“ во Чикаго и тоа додека бил во центарот на градот. Луѓето биле заклештени на одредено време таму и после биле евакуирани. Имало повредени и околу 150 биле однесени во болница. Тоа се случило околу 17:40 часот а јас бев во центарот на градот во тоа време и околу околу шест часот фатив друго метро. Што ако сум решил да се качам на истиот тој воз дваесет минути порано? Scary.

Размисли (1)

Проактив заработувачка

На сајтот на А1 наидов на реклама на Проактив Солушн - знаете она средство кое “неверојатно ви помага да ги остараните вашите акни“ и тоа го прави за само 3690 денари плус поштарина. Ако отидете на американската верзија на истиот сајт истите работи можете да ги добиете за 59 долари. Тоа се околу 2450 денари што значи дека е 1000 денари поефтино во Америка. Некој да не сака да му порачам и да му го испратам во Македонија со соодветен конвиниенс фи?

Зошто негледам фудбал?

Еден муштерија денеска во кофи шопот ме праша дали сум гледал натпреварот вчера. Јас незаинтересирано му одговорив: "Кој?". Па натпреварот вчера вашите италијанците во ресторантчето до вас се беа собрале и го затворија ресторанот за два часа. Ти нели си од балканите кај вас е популарен фудбалот? - ме запраша љубопитно. Па да му реков ама јас не сум од оние на кои не толку им се зголемува адреналинот кога гледаат фудбал, јас не сум sport type of guy. Ме погледна зачудено и си замина. Се запрашав од кога Американците толку се запалија по фудбал и почнаа да го занемаруваат безболот и рагбито... и голфот?

Има избори во Македонија?

Неверојатно е колку малку луѓето знаат од кога ќе се иселат за Македонија и тоа што се случува во секојдневието. Неќни во муабет со една девојка од Кавадарци (живее 5 години во Америка) почнавме да правиме муабет за Македонија.

- Абе кој мислиш дека ќе победи сега на изборите?
- Не сум сигурна ама можно е ВМРО затоа што овој Борис Трајковски ќе замеша прсти.
- Борис Трајковски???? Па тој е мртов! - возвратив збунето јас.
- Мртов?? Зарем тој не е престедател на Македонија?

Заклучив дека на девојката и недостасува винска терапија.

Геј парада Чикаго 2006

Да, ја гледав геј парадата во Чикаго оваа година. И беа една од најнеобичните работи кои што сум го видел во животот. Зошто не ставив слики? И јас не знам точно. Верувам во еднаквост, толеранција и никогаш не ги гледам со дискриминација луѓето кои избрале (или така биле родени) да спијат со луѓе од истиот пол. Бај д веј имам пријатели хомосексуалци. Едната од нив е лезбејка, која моментално работи како камионџика во Чикаго, а овој другиот е фризер. Kој вели дека има машки и женски професии? Сватив и дека има мажествени хомосексуалци.

Дали сите луѓе заслужуваат да живеат?

Неќни гледајќи ги to-go чашките во кои што ги сервираме кафињата во мојот кофи шоп и на кои на нив се наоѓа најчесто некоја инспиративна мисла, дојдовме до една која вели дека секој човек заслужува да живее и дека ако се убиваме едни со други тоа значи дека не сме луѓе туку животни. Од тука една неверојатно интелигентна црна девојка ја запраша колешка си:

- Ти мислиш ли дека Садам Хусеин и Осама Бин Ладен заслужуваат да живеат?
- Другата одговори: "Да". Садам Хусеин не е одговорен за рушењето на близначките во Њу Јорк иако има Американци кои уште веруваат во тоа.

Садам Хусеин одговорен за 9/11? Што ли им сервирале вестите во 2001?

Лош ден или како го поминав 4-ти Јули

Еве веќе е 8:50pm по Чикагско време. Времето надвор е убавина. Не е топло, си дува ветар а јас не можам да излезам надвор затоа што ја чекам пералната да ми испере веќе 2 часа. Пералните кои ги имаме на првиот спрат од зградата се од четириесетите години и сопственикот на зградата нема абер да ги смени затоа што претходниот сопственик на истата зграда потпишал договор со фирмава на 20 години! Кој луд човек потпишува договор на 20 години? И не само тоа, и не перат како што треба.

Синоќе беа официјалните огномети по повод денот на независноста. Решив да отидам во центарот на градот затоа што најавуваа огромен спектакал. Толку и успеав да стигнам до центарот затоа што сите главни улици беа блокирани и полни со луѓе. Шоферката на автобусот пцуваше вметнувајќи некои гето фрази кои не беа познати на моето лингивстично уво. Се симнав од автобусот на неколку блока од ценатарот и почнав да одам и да го барам местото каде што работи мојата цимерка затоа што требаше да ја пречекам. Го најдов. Одевме по центар и не можев да се разминам од толпата на луѓе која ја гледам. Ни се јави една пријателка и не викна кај неа на зградата на 30 спрат да го гледаме огнометот. Отидовме таму, се качив на на сан-декот на 30 спрат и не успеав да видам ништо. Го испуштив огнометот - тој само што престанал. Траел 20тина минути.

Наредно утро. 4-ти Јули. 7:00 AМ јас се наоѓам во автобусот до работа. Влегувам во мојот кофи шоп. Народ еден куп. Кафиња летаат ко алва. Лате, капучино, фрапучино дури и ги сонував после. Си дојдов дома во три, и отидов да си купам корејска храна. Јадев благо месо, блага салата, блага супа!!! Ме фати носталгија за гравот кој го правеше мајка ми секој петок. Легнав да спијам. После ја пуштив оваа проклета перална и седнав да го пишувам овој пост. Се чудам дали е завршила?

Изгледа имав (уште) еден лош ден.