скоро:

    follow me on Twitter

    среда, март 26, 2008

    Загубено американско куче

    На бандерата кај што живеам.



    петок, март 21, 2008

    Зошто војната во Ирак нема смисла?

    3988 убиени Американски војници.
    Над 80.000 повредени.
    175 британски војници и 127 други војници убиени.

    151.000 - 600.000 (бројот е непознат) на убиени цивили, терористи и др.

    4.4 милиони бегалци,

    3 билиони долари потрoшени,

    и

    само ЕДНА Америка.

    Извор: Red Eye Chicago

    вторник, март 18, 2008

    Нешто за американската мечта

    Секој од вас знае за некого што е во Америка.... И вие сите сте чуле колку им е убаво на нив во Америка... Најчесто нашите имигранти кога ќе се вратат на балканите си доаѓаат со неверојатни стории за тоа колку се успешни, колку пари земаат, какви куќи имаат и колку коли имаат. Многу од нив не се толку успешни какви што велат дека се.

    Постои таква тенденција македонците, бугарите и србите да се групираат заради блискиот балкански интелект. Многу често меѓу тие групи има борба за престиж, оговарање. Абе... балканот на мало.

    Секој се обидува да ја најде американската мечта на свој начин. Мојата бивша цимерка се ожени со романец и има дете, живее во еднособен стан и има документи. Друга моја бивша цимерка се пресели на остров во западна Америка и не сака да мрдне од таму. Мој братучед се ожени за Американка. Мој пријател Бугарин работи како стриптизер во еден клуб. Друг живее со девојка му во Њујорк. Трети имигрираа во Канада на основа на сексуална ориентацја. Некои се вратија по балканите. А овој заглави во затвор во Флорида затоа што решил да работи како платен убиец. Некои од пријателите ми се успешни брокери, доктори, заболекари. Некои од нив се обидиле да ја најдат американската мечта преку дилање на дрога, проституција, крадење...

    А Американската мечта е:

    `having the belief and the freedom that allows all citizens and residents to achieve their goals in life through hard work in the United States of America.`

    И тоа многу хард work. :)

    петок, март 14, 2008

    Бесплатен Интернет? Хм... е нема!

    Ова видео е пример како големите корпорации (читај... пари) одлучуваат во Америка.

    Имаше предлог да се даде одредена фреквенција и да се дистрибуира бесплатен бежичен Интернет низ цела Америка.

    Комуникационата `комисија` не ја одобри со образложение дека тоа нема да е во интерес на конзумените.

    И јас пак ќе плаќам по $44.99 на месец за мојот.

    вторник, март 11, 2008

    сабота, март 08, 2008

    Од кај си? Од Македонија сум...

    Хеј... ти зборуваш со акцент... Од кај си? - ќе те праша некој многу често.
    Македонија - ќе одговориш онака задоволително.
    Оу... Супер.. А каде е тоа?

    или....

    Они: Хеј... Ти беше од Месопотамија нели?
    Jaс: !?!?!?!?

    Во контекст на погорново ви ја предавам Мис Саут Каролајна.


    среда, март 05, 2008

    Да работиш во Америка vol.1

    Работам во Starbucks. Со кафе. Почнав како кафе уметник, кофи мејкер(ха!) или како бариста - релативно нов американски збор украден од италијанскиот јазик. Ако се обидам да ја споредам мојата професија со таква балканска нема да успеам затоа што таква не постои. Тоа е нешто како фаст фуд (во овој случај фаст-кофи) место во кој што влегуваш, се редиш во линија и чекаш да го земеш кафето за 3 минути - затоа што брзаш и треба да стигнеш на работа, носиш децата на школо, да одиш на доктор, ги носиш да ги испереш алиштата, да земеш филм, да купиш два бургера од Бургеркинг...

    Уствари тоа е нешто како МекДоналдс (може да ме отпуштат за оваа споредба!) во кафе бизнисот со многу поголем квалитет. Ако решиш да седнеш и да го пиеш кафето во кофи шопот нема проблем само немој да запалиш цигара, правиш галама и немој да заспиеш на удобните футељи и троседи кои ги имаме - ќе мораме да те разбудиме. Ако решиш да го донесеш лаптопот и да го загубиш денот кај нас нема проблем... За тоа сме тука... Она што корпорацијата се обидува да го направи е да создаде средина која се нарекува трето место - не на работа и не дома... туку кај нас....

    За истата корпорација работам веќе 2.5 години и сега сум заменик управител на еден таков кофи-шоп со многу исчистени подови, џамови, ве-цеа, лижење на газови и околу 5+ милиона направени кафиња. Уствари станав оној на кој јас лижев газ некогаш и сега е обратно. Тој шефот е секогаш тука, ја надгледува твојата работа и бара некогаш да го направиш невозможното или како што они љубат да кажат - те предизвикуваат за да ги надминеш очекувањата од твојата работа. Пример: Сакам да го зголемите бројот на клиентите за 10% во наредните две недели.... Сакам да излезете од вашата комфорт зона и да измислите начин како да ја подобрите чистота и организираноста на продавницата?

    Во истиот стил јас им се обраќам на на моиве: Погледни го ова и запрашај се.. Ова може ли да биде почисто? Ако одговорот е не... Тогаш е чисто..

    Тоа значи многу изработени саати и малко време поминато дома кое значи малку време за излегување, малку време за да се видиш со пријатели и малку време да си посветиш на фамилијата ако ја имаш. Тоа е многу стрес и несоници. Поради овие причини многу американци се во безуспешна потрага по работата од соништата која за многу луѓе не постои.

    Погорниве работи не значат дека е лошо да се работи во една корпорација... Таа ти дава нешта кои малку потешко да ги направиш сам - здравствено и забно осигурување, пензиски фонд, акции, стабилна плата и друго...

    Тука ќе прекинам да се жалам.

    сабота, март 01, 2008

    Казнет во Америка

    Не минувајте на црвено! Биг брадр ве гледа и ви испраќа казна по пошта.