скоро:

    follow me on Twitter

    петок, март 31, 2006

    За зимата, девојките, туристите, имигрантите и себе си

    Зимата од секогаш сум ја мразел... А и оваа зима која што досега мина затоа што никогаш не ми е било постудено во животот. Знаете какво е чувството да станете во 5.00 саат сабајле (парното не работи) и во 5.30 на температура -15 степени да чекате автобус кој касни? Ужасно! А уште полошто ако е некое мљуткаво време... Сликата неверојатна, коските здрвени, не се чувствуваш ко човек после тоа. Недај боже да се јавуваш на тетката од СиТиЕј да ти каже тајмтејбл.

    Заеби тоа.

    Чикаго е неверојатен деновиве затоа што иде пролет и сите мора да се happy about it. Сите изгледаат повесели, попријатни, подруштвени. Завршија куклите натрупати во облека. Станаа мечките од зимски сон, девојките се разголија, педерите почнаа да шетаат за рака низ улица. Абе, љубов меѓу луѓето. Даутаун е полн, туристи почнаа да идат. Неќни ме сопреа двајца јапонци и ме прашуваа каде се наоѓал Water Tower во Чикаго. Right down this street им одговорив. За момент се осетив староседелец. Искусен туристоводец, стар Чикаговец. I am from Chicago lately.

    Сакам пак да сум турист во Чикаго за да можам го доживеам онака како што го доживеав првиот пат. Грандиозен, полн со луѓе, аумфорија, брзање на секаде, стокатници ти висат надглава и се ти изгледа недофатливо. Како и сега. Не можеш да влезеш во ниедна од зградите ако немаш некоја цел... А и да влезеш мора да ти направат целосен проверка. Неќни бев преку работа до централната канцеларија на мојот коффее шоп. Не по оној Холандски стил, нуту Италијански туку особен Американски to-go стил. Да не е за latte некој? Се движев низ целата глутница од луѓе најчесто офис мени, и нацупени теткици облечени во некој прилично конзервативен стил - никој облечен во рекламна маичка и фармерки купени од пазарот Капетан Рајчо во Пловдив. Имав некој обичен boyish изглед и се загледав во една бела лимузина од која изглегуваше очилав банкар. После си измислив анегдота на која за тоа другарка ми ми одговори: „Пфффф“. Проследено со потсмев.

    „Ќе се чувствувам како успешен имигрант во Чикаго кога ќе излегувам од бела лимузина и ќе влегувам во една од стокатниците."

    Многу недостижно.

    Во таа глутница од луѓе се чувствувам како една мравка или како еден social security број кој ти го дава Американската држава за да можеш да работиш тука или како само трудова гранка.

    „Оди на работа, придонеси нешто за економијата на Америка“ - излезе од устата на еден мој неверојатно интелигентен пријател кој ја има (не)среќата да работи како доставувач на пици.

    „Грбот ме боли од чистење на соби по хотели“ - од устата (грбот) на една бивша докторка во Македонија.

    Лошо е да живееш во некоја непредвлива неизвесност, иднина за работите. Лошто е што не знаеш што ќе ти се случи утре, не знаеш што ќе ти се случи наредниот месец, година без никаква поткрепа и со малку луѓе на кои што можеш да сметаш. Да ми се живи пријателите.

    Си приметив дека она што го правам најчесто на сајтот е дека пушувам само за работа... Море животот ми е работа. Јас живеам за да работам, работам за да живеам.

    Целосно се анализирав, ми треба сон.

    четврток, март 30, 2006

    Wishlist #1

    Мисла од Македонија:

    "Знаете, сакам да почнам да живеам како Американец или барем да се чувствувам дека живеам како Американец. Убаво си живеат нашите таму - и знаат како да живеат. Животот и е брз, убава работа, живеат во убави куќи, секој член од семејството си има кола, 5 телевизора, 3 лаптопа, одат на факултет, излегуваат на вечери, одат на фитнес и ги служат луѓе имигранти. Американскиот сон, батка."

    Прашање: Зошто луѓето толку генерализираат?


    недела, март 26, 2006

    A Journey Through Albania? 2 - бла бла

    Одговор на мојата реакција.

    -----Original Answer-----

    From: Lonely Planet Publishing
    To: Me
    Date: Mar 22, 2006 10:22 PM
    Subject: The Travel Book

    Dear Boban

    Thank you for your email regarding the Macedonia images in The Travel Book. That is very interesting and valuable information for us to have, and I will definitely have a look at this for the next edition.

    Best wishes, Ellie Cobb

    А еве како ја доживеале Бугарија:


    среда, март 22, 2006

    A Journey Through Albania?

    Шетајќи се по Кларк Стриит онака без никоја посебна цел влегов во Бордерс. Најголемата книжарница која сум ја видел во животот. Кога велам голема мислам огромна. Ми треба цел ден за да ја разгледам цела. Ја зедов во раце The Travel Book: A Journey Throught Every Country in the World. Онака носталгично веднаш отворив до М и еве што видов:


    На сликите не видов престава за современиот Македонец туку слики од куќите и обичаите на најбројното Македонско малцинство. Зошто е тоа така? Судејќи по сликите имаме ли ние ТВ, струја, компјутери?

    -----Original Message-----
    From: Me
    To: Lonely Planet Publishing
    Date: Jan 21, 20067:50 PM
    Subject: Product Update / Correction

    To Whom It May Concern:

    I recently bought your book named "The Travel Book: A Journey Throught Every Country in the World." Turning to letter M and finding Macedonia, I found pictures of people not representing the contemporary life in Macedonia, its people, customs and culture but the life of the largest minority instead. Judging by the pictures, Macedonia or FYROM as you name it, still lives in the 18th century.

    Respectfully,
    Boban Stojanov

    понеделник, март 20, 2006

    сабота, март 18, 2006

    Ѕвезди на Капитализмот

    Чувствувајќи се во некоја депресивна сосотјба најдоброто нешто кое што можам да го наравам е да пишувам во овој секогаш позитивно - протестирачки склонен кон анализа авантуристички сајт (блог).

    Whatever.

    Некои работи смрдат тука. Почнувајќи од обичното станување наутро и гледајќи го истиот просјак кој ме мисли за богат белез и ми бара пари/цигара секое утро продолжуваќи со freaking капиталистичкиот начин на функционирањето на државата - завршувајќи со неможноста да се спие некогаш навечер поради некои не-за кажување пред народ причини.

    You're God if you have money.

    Да се биде вештачки насмевнат и љубезен е убиствено тешко. Тоа те уништува. Тоа е уметност, нешто што го учиш и го правиш. Ти ставанува навина. Таков си. Ако не си, ти не си оној кој може функционално да комуницира со нас, ти си from the hood ти не си наш Social Class. Ти имаш акцент. Ти си тој што ми ги разчистува чиниите од маса. Ти си ми келнерка која ми се смее за да и оставам поголем бакшиш и ми тресе задници насекаде. Ти со оној кој ми паркира кола кога јадам во ресторант. Ти си онаа што ми чисти соба. Оној што ми го носи багажот, што ми носи јадење во соба, ме вози во такси, вози камион и го чисти подот на кој газиш.

    Е тоа ти е капитализам baby.

    Јас сум Американец, јас сум богаташ во Македонија. Успешен. Имам пари и ги земам од тебе. Јас сум сопстеник. Ти што ми работиш во фирма. За тебе не плаќам даноци, не ти плаќам осигурување, те терам да работиш прекувремено и да те убедувам дека ти плаќам. Те отпуштам од работа ако збориш многу. Јас сум ти Бог. Имам пари. Профитирам.Кога ќе бидеш ти како мене?Никогаш. Ти не си роден да бидеш таков. Ќе молчиш и ќе работиш од шест до шест.

    Ти си овца. Народот е овца.

    Мене ме штитат пријателите - капиталисти, системот. Не оној матрикс систем туку оној што го изградил човековиот (не)доволно развиен мозок кој не моше да си направи добро на себе си. Не може да креира Утопиа која очевидно не е возможна. Утопиа на системот, за нештата околу себе си, за животот. Капитализмот е тука, тој цвета, се наога во секоја пора од твојот живот, од секој составен дел на твоето општество, тој е некој висок систем на управување. Тој е неуништлив. тој е кучка.
    Всушност и постов е дел од овој капиталистички систем. Мојот мозок мисли поради енергијата коај ја добивам од храната која ја купувам од продавнициата од која човекот живее и купува стока од друга. И се е приватна сопсвеност тука.
    Како да се бориш?
    Да избегаш и никогаш да не се вратиш. Некаде во планина и да живееш сам.
    Да те снема психички. Да бидеш сам со мислите си.
    Да протестираш да собираш потписи.
    Тој е тука. Баравте - добивте.

    понеделник, март 13, 2006

    Америка против Бог и Имигрантите






    "Името ми е Педро. Живеам во Чикаго веќе 18 години. Имигрирав од Мексико заедно со целата фамилија преку Алабама каде што останав некое време и после решив да дојдам во Чикаго затоа што велеа дека тука најлесно се наогало нелегална работа. Работам како мијач на садови веќе 12 години. Живееме нормално досега но може да дојде крај на тоа откако сенатот почна да расправа за статусот на илегалните имигранти. Протестирав и сакав да протестирам. Јас се чувствувам како дел од оваа земја."

    Педро е еден од скоро 1 000 000 примери на илeгални имигранти. Најчесто таквите работат како мијачи на садови, чистачи на маси, работа во земјоделието работа во изградби. Од време на време ќе најдеш некој илeгален имигрант менаџер, заменик менаџер како и управител на фирма. Проблемот е што Америка веќе долго време и овозможува на илегалните имигранти да живеат како слободни не правејќи им никакви проблеми се додека не излезат од државата - не дозволјувајќи им да се вратат повторно назад. Каков апсурд.

    Така да, нашиве се женат, мажат бараат спонзори за секакви видови на визи, се запишуваат на факултети само за да можат да останат тука легално.

    "Не дојдов во оваа земја да крадам, туку да работам и да го издржам моето семејство"
    "Иако сум илегален Америка ја чувствувам како своја земја"
    Ова се дел од коментарите на 100 000 протестанти кои пред некој ден маршираа во центарот на Чикаго - гледка која никогаш не сум ја видел во животот и која ја гледав со огромен восхит.

    Представете си ја ситуацијата во која се наогаат сега: Ке треба да напуштат држава во која си имаат изградена своја сегашност и да се вратат во државата во која се родени и во која во моментот немаат апсолутно ништо. Такви има и Македонци. Ништо чудно скоро таквите да се вратат во Македонија за кои сигурно сте мислеле дека се со зелени карти, успешни, богати и за кои Америка е земјата на сништата. Повеќето од Американците со кои зборував за ова се против било како истерување на нелегалните - тие се срцето на економијата на Америка. Многу и од нив се жалеа дека всушност имигрантите ги земале работите на Американците. Во тој момент се почувствував како навреден имигрант. Искрено.

    сабота, март 11, 2006

    Јас преведен на Бугарски

    Моите текстови за Пловдив и Софија од пред половина година и повеќе преведени на бугарски јазик. хм.... Си звучам чудно.

    четврток, март 09, 2006

    Осмомартовски

    Како се чувствува маж без пари кој живее со три девојки пред очите на 8-ми март?
    Како Жртва.

    "Боби кво ще ни купиш за 8-ми Март?" - ме пита една од нив.

    Упс..... Ајде ќе намалат парите на мојот чекинг акаут. Треба да купувам цвеќиња, поклони вечери = ???

    "Не бе, зошто да ви купувам нешто ќе ве однесам на вечера. "- реков јас

    "А така ли бе, каде?" - ме запита љубопитно таа.

    Па ќе ве однесам во McDonalds да си изберете нешто од dollar menu.

    Колку сум гаден нели?

    недела, март 05, 2006

    Практичност 1


    Автобусите на градскиот транспорт се 100% пристапни а се има за цел такви да се направат и возовите. Автобусите имаат можност да се навалуваат, содржат хидраулични рампи а и има две места во секој автобус каде што може да се соберат инвалидски колички. И не само тоа на секаде и се окажува помош, во продавниците имаат предимство на опслужување како и користат најразлични намаленија не само во градскиот транспорт туку и на секаде.
    Ако имаш бизнис и немаш пристап за инвалидизирано лице а и веце кое тој може да го користи заборави на истиот.

    петок, март 03, 2006

    O

    "Успешен" Aмерикански aдвертајзинг