(не) Ветровит град

За време на последниот викенд научив некои работи за Чикаго кои не ги бев знаел до сега, како и си поставив некои прашања:

1. Чикаго не се викал "Ветровит Град“ заради ветровите туку за политиката која ја води. Побарав факти и не ги добив.

2. 60 % од Американците што ги прашав не можеа да ми објаснат зошто се празнува Мемориал Деј, на она што мислаа беше пиво, скара, напивање и дрога. Мемориал Деј се празнува на исти начин како 1-ви Мај кај нас.

3. Со пиво и скара се одава почит на загинатите за време на граѓанската војна во Америка, како што ние протестираме против лошите работнички услови во Македонија за време на 1-ви Мај.

4. Температурите се огромни, се чувствувам како да сум се вратил во Алабама. Колкава ли ќе е температурата во Јули?

5. Почнаа да идат нови Македонски имигранти (студенти) во Америка. Колку од нив ќе останат, колку ќе се вратат назад?

Јас, летото, бајк д драјв, ЛГБТK и моите планови

* Сајтот ми е лицензиран под Creative Commons лиценца кое значи дека може да ги користите постовите и сликите како што сакате се додека го посочувате изворот и авторот. Можете да правите модификации а и да им дозволите на другите да го прават тоа. Се што е ваше треба да го потенцирате и да го пуштите под иста лиценца. Всушност тоа има ли важност во Македонија?


Еј, не пишувам нешто во последно време! Чувствувам недостаток од импресии и од секојдневното гледање на едните исти работи кои сум ги видел милион пати.

Важно е што со цимерките решивме да почнеме да ги посетуваме сите случувања во Чикаго имајќи на ум да не трошиме многу од тешко заработените пари од правење на кафе и сервирање на луѓе и се обидуваме да задржиме некој баланс на нашите бакнови сметки. Па нели ќе се јават од Македонија да им испратиме некои пари. Не, не, не штедиме ние толку многу. Јас се чувствувам како имигрант-печалбар-турист кој работи а и троши се за развитокот на Американската економија обидувајќи се горе - долу да задржи некој баланс и да го зголеми присуството на пари на бакновата сметка.

Многу често не ми успева и само се жалaм колку пари трошам.

Планот како да го поминам ова лето во Чикаго работејќи две работи на еднаш (обидувајќи се исто да фатам нешто од светското по фудбал) :

Во недела на 28 ми мај ќе тркнам до Лејк Шор Драјв кое се наоѓа на околу 5 минути одење пешки од местото каде што живеам за да го видам т.н. Бајк д Драјв (возење на велосипеди) . Лејк Шор Драјв е најзафатениот пат во Чикаго движејќи се по езерото и е одличен начин да стигнеш брзо од јужниот до северниот дел. Возењето по Лејк Шоре Драјв до центарот на Чикаго е неверојатно доживување особено ноќно време. За момент Чикаго ти изгледа најосветлениот град во светот. На 28 ми мај целиот пат ќе биде затворен за неколку часа за да се потикне свеста на луѓето да користат повеќе велосипеди отколку автомобили, како и протест против претерано загадениот воздух. Не се диши тука некогаш, искрено.

На 2 Јуни веќе сум решил да отидам на Чикаго Госпел Мјузик Фестивал кој одава почит на старата и новокомпонираната госпел музика со над 40 изведби. Една можност да се види такво нешто.

До 24 Јуни ако не мигрирам од Чикаго времено, може да видам некои изложби и некои други тракатанци додека не почне светски познатиот Прајд Фест и Геј парејд Чикаго. Фактот дека живеам веднаш до почетокот на т.н. Геј Таун или Бојс Таун каде што може да се види слободниот дух и успешноста на ЛГБТ заедницата во Чикаго. Ова е делот од Чикаго каде што се рушат сите социјално прифатливи норми. Тука е цутот на истополовите врски, тука се еден куп геј барови. Сосема нормално е да видиш вљубени истополови двојки како се водат за раце, разменуваат бакнежи. Тука погледите меѓу мажите и жените се со друг карактер. Наредниот ден почнува геј парадата во Чикаго (може Массо ќе има свои учесници) и тоа почнува од моето мало. Да видиш истополова двојка тука е исто како да си купуваш кафе наутро. Повеќето хомофоби мигрираат од моето мало додека се случува тоа. Јас може да излезам да направам некоја слика со дигиталниот апарат. Геј парада не се гледа многу пати. Ха.

После тоа, може го видам Филмскиот фестивал на Чикаго, после т.н. Водно и воздушно шоу, а и нема да го испуштам и Џез Фестивалот.

I am booked for the whole summer. Ќе успеам ли да излезам од Чикаго?

Барање работа и тоалетна хартија

*Дел 2. Дел 1: Најдобриот пријател со човекот . Секојдневие во Америка.

Во автобусите најчесто се забележува сликовитоста и навиките на Американскиот народ. Лево, црна девојка бара работа во еден од најпопуларните неделници во Чикаго (www.chicagoreader.com). Десно, жена во средни години со покупки на тоалетна хартија од ланецот на супермаркети JewelOsco кои беа први кои ја воведоа методата “Платете со допир“ метод на плаќање со скенирање на отпечатоците на прстите.

Најдобриот пријател со човекот

Носталгија

*Mood: Nostalgic. Пред мојот лаптот. Дејствието се одвива во продолжение од неколку дена.

Деновиве, се наоѓам во некоја времена Интернет носталгија кон балканите , почнаа да ми недостасуваат пријателите, родителите, и сите оние тинејџерски и адолесцентни моменти кои сум ги преживеал во Штип и во Пловдив...

И се заради тоа што се зачленив во ВИП секцијата на Носталгија и си ги симнав сите оние стари хитови од времето на моите: Рибља Чорба, Црвена Јабука, Дивје Јагоде, си го симнав и албумот на Анастасија од „Пред дождот“ како и онаа филмска музика на сериите кои како мал сум ги гледал на Београдска Телевизија. Бољи Живот и Сречни људи и те какви фамилијарни серии беа... Се сеќавам колку се нервирав кога не го фаќавме сигналот на телевизијата или кога имаше слика немаше глас или обратно. Сега тие серии се заменија со Латино Американски. Тоа ти се вика глобализација.

“Сиви Дом“ ме потсети на еден мој пријател кој ужасно добро свиреше на гитара. “А ти ме изневери“ ме потсети на првата љубов. "Ружица си била" на првиот секс во животот.

После преминав на Македонски фолклор... Сестра брата кани на вечера... Зошто си ме мајко родила... Зајди Зајди јасно сонце.... Сите девојчиња мамо се мажија...Слушнете ме другарки... Дури сега сфаќам колку малку сум го почитувал фолкорот во Македонија и она што не прави различни и посебни. Македонскиот фолклор е богат и неверојатен и срам ми е што толку малку знам за него. Да ме прашаат едно обично прашање за Македонскиот фолкор веројатно нема да знам да го одговорам заради некои глупави тинејџерски принципи дека тоа не било ИН туку биле Њу Кидс он д Блок. А да тука се појавија и Бекстрит Бојс и Спајс Грлс.

Цимерката ми се развика после некое време. Ми рече дека песните биле многу носталгични. Мене носталгијата ме држи веќе неколку дена.

И А1 сака да ме натера да си купам ЦД-еа од Амазон.

Исполнета желба

* Ги украдов сликите. Цимерката ми ја беше зела дигиталната камера. Ова е еден од оние "Колку е прекрасно во Америка" постови. Ако не ти се чита, не продолжувај.

После толку време, иако веќе 7 месеци живеам во Чикаго (и јас не ги знам причините!) се качив на Џон Ханкок втора поголемина зграда во Чикаго и пиев кафе, пиев коктел и јадев десерт на 96 спрат без да го имам задоволството да запалам цигара. Не се пушело горе поради тоа што се сервило храна. Ха, новиот Американски закон ме фати.

Радувајќи се за фактот дека ќе видам нешто ново влегов таму од влезот каде што се качуваш нагоре, почекав 5 минути за лифтот и се лансиравме нагоре. Богами и лансирање ли беше тоа...Осетив огромна болка во моите уши и почнав да се прозевам. Сфатив дека повеќе време одзема да стигнеш од први до пети спрат во зградата во која што јас живеам отколу до 96 спрат на Џон Хенкок. Иако од надвор изгледа само како зграда направена од метал, груба на форма, и иако не ми се допадна уште првиот пат кога го видов она што го видов внатре и горе ми ја смени целата престава.

Влегов внатре. Ја здогледавме таблата Please wait to be seated. Чекавме околу 5 минути и седнавме 2 метра од погледот кој толку време очекував да го видам. Седнав и уште не погледнав. Ја дигнав глава и ја завртив десно за околу 180 степени и разбрав дека ја гледам една од најубавите гледки кои што сум ги видел во животот...

Ми се исполни желба.

Јас сум нелегален

Јас живеам во Америка. Моето име е Педро, Ристе, Јелена, Aндрзеј, Петја, Риза, Јанго, Мухамед, Шила, Чан Жуан, Ален. Всушност ние сме некаде околу 12 милиони. Ние дојдовме во Америка на овој или на оној начин и работиме како:

- собочистачи, паркирачи на коли, готвачи, келнери, градежници, мијачи на садови, дормени, автомеханичари, земјоделци, сточари, перачи.

Јас сум економијата на Америка. Јас сум нелегален и сега не се срамам да го кажам тоа. И синот ми е нелегален тој беше роден тука. Едвај успеав да добијам социјален број или користам нелегален. Работам таква работа кои Американците не сакаат да ја работат и тоа за најмала плата.

Јас излегов да протестирам. Јас не сум терорист и избегав од бедата од мојата земја, од неможноста да врзам крај со крај. Избегав од комунизмот, од репресијата на мојот политички систем.

Криминалец ли сум?

Линкови:

Јас додека протестирам.
Јас на протест во Чикаго.
Новиот предлог закон кој ќе легализира околу 10 милиони и ќе врати околу 2 милиони дома.
Статија за мене.
Јас во LA.
Вести на Гугл за мене.


Поздрав,
12 милиони нелегални имигранти.

Чизбургер задоволство

Измислен е пред точно 73 години оној ден кога на некој му текнало да залепи американско сирење до месо и да ги стави на лебчиња. Се јаде со компири и нема врска дали порачувате Биг Мек, Дабл Стек, Дабл Чизбургер или било како друг вид. Чизбургерот е толку глобализиран и си има свои земјо специфични модификации - зависи каде се конзумира. На подолните слики се гледа задоволството на имигрантите кога јадат Чизбургер - дел од Американскиот сон... (ова ми се пријатели од Холандија во изменета состојба на умот - среќа што не разбираат Македонски)